''რატომ ვერ წყვეტს ინდოეთი დელიში ჰაერის დაბინძურების პრობლემას? ინდოეთი არ არის ძალიან კარგი მეცნიერებასა და ტექნოლოგიაში- ჰკითხა ჩემი მეგობრის ქალიშვილმა. სიმართლე გითხრათ, მაშინ ამაზე დამაჯერებელი პასუხი ვერ ვიპოვე.
ინდოეთში ჰაერის დაბინძურების ყველაზე მაღალი დონეა მსოფლიოში. ჰაერის დაბინძურება ინდოეთის დიდ ქალაქებში დონე ბევრად აღემატება WHO-ს რეკომენდებულ ჰაერის ხარისხის სტანდარტს. ყველაზე მეტად დაზარალდა დედაქალაქი დელი. ზედმეტია იმის თქმა, რომ ეს დიდ უარყოფით გავლენას ახდენს მოსახლეობაზე ჯანმრთელობის და მნიშვნელოვნად არის დაკავშირებული მაღალ ავადობასთან და სიკვდილიანობასთან, განსაკუთრებით იმის გამო რესპირატორული დაავადებები.
სასოწარკვეთილებაში დელის ხალხი ცდილობს სახის ნიღბებს და ჰაერის გამწმენდებს ყიდულობს დაბინძურების საშინელი დონის დასაძლევად - სამწუხაროდ, არც ერთი არ არის ეფექტური, რადგან ჰაერის გამწმენდები მუშაობს მხოლოდ სრულიად დახურულ გარემოში და საშუალო სახის ნიღბებს არ შეუძლიათ გაფილტრონ სასიკვდილო მიკრონის ნაწილაკები.
ცენტრალური და სახელმწიფო მთავრობების მიერ მიღებული ზომები, სამწუხაროდ, დღემდე ვერ მოხერხდა ამ საზოგადოებრივი სიკეთის და უსაფრთხო ჯანსაღი ჰაერის მიწოდების მიზნით, როგორც ჩანს, შორეული ოცნებაა.
ჰაერის დაბინძურება, სამწუხაროდ, დღითიდღე სტაბილურად იზრდება.
თავიდანვე რეკორდის დასამყარებლად, ჰაერის დაბინძურება არ არის ბუნებრივი უბედურება. პასუხისმგებელი ფაქტორები არის უშუალოდ „ადამიანის მიერ შექმნილი“ აქტივობები ან უფრო სწორად არასწორი მოქმედებები.
ყოველწლიურად ნოემბერში, ინდოეთის სასოფლო-სამეურნეო „პურის კალათაში“ ფერმერების მიერ დაწვა მოსავლის ღეროები, რომლებიც მდებარეობენ ზემო დინების ქარში, ქალაქში ხდება ლაპარაკი. ამ რეგიონში მწვანე რევოლუცია უზრუნველყოფს ინდოეთს მისთვის საჭირო სასურსათო უსაფრთხოებას, რაც უზრუნველყოფს ხორბლისა და ბრინჯის წლიური წარმოების ადეკვატურობას მუდმივად მზარდი მოსახლეობის გამოსაკვებად.
ეფექტური ფერმერული მეურნეობისთვის, ფერმერებმა მიიღეს მექანიზებული კომბაინი, რომელიც ფერმებში უფრო მეტ ნარჩენს ტოვებს, ვიდრე ტრადიციულ მეთოდებს. ფერმერები მალე წვავენ ამ მოსავლის ნარჩენებს შემდგომი მოსავლის დარგვისთვის. ამ სასოფლო-სამეურნეო ხანძრის შედეგად გამოსხივებული კვამლი ხელს უწყობს ჰაერის დაბინძურებას დელიში და დანარჩენ ინდო-განგეტის დაბლობებზე. არსებობს მოსავლის აღების ტექნიკის გაუმჯობესების შემთხვევა, რომელიც ძალიან კაპიტალურია.
როგორც ჩანს, მანევრირების დიდი ფარგლები არ არის, ძირითადად იმის გამო, რომ ქვეყნის სასურსათო უსაფრთხოება არის რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი, რომ ამაზე ვიფიქროთ. ინდოეთის მოსახლეობის ზრდა უცვლელია და მოსალოდნელია, რომ ჩინეთს 2025 წელს გადააჭარბებს. ხალხისთვის სასურსათო უსაფრთხოების უზრუნველყოფის გაგრძელება, როგორც ჩანს, აუცილებელია.
დელიში მანქანების სიმკვრივე მართლაც შემაშფოთებელია. დელიში რეგისტრირებული სატრანსპორტო საშუალებების რაოდენობა ამჟამად დაახლოებით 11 მილიონია (აქედან 3.2 მილიონზე მეტი მანქანაა). 2.2 წელს ეს მაჩვენებელი იყო 1994 მილიონი, ამდენად, მანქანების რაოდენობამ დელიის გზაზე დაფიქსირდა წლიური ზრდის ტემპი დაახლოებით 16.6%. შეფასებით, დელიში ახლა დაახლოებით 556 მანქანაა ათას მოსახლეზე. ეს, მიუხედავად ბოლო წარსულში საზოგადოებრივი ტრანსპორტის სისტემის მნიშვნელოვანი გაუმჯობესებისა, ძირითადად დელი მეტროს ეფექტური სერვისებისა და ტაქსის აგრეგატორის სერვისების ზრდის გამო, როგორიცაა Uber და Ola.
საავტომობილო მანქანები დელიში ჰაერის დაბინძურების ძირითადი წყაროა, რაც ხელს უწყობს ჰაერის დაბინძურების ორ მესამედს. გარდა ამისა, მიუხედავად იმისა, რომ დელიში საავტომობილო გზის მთლიანი სიგრძე მეტ-ნაკლებად იგივე დარჩა, დელიში საავტომობილო გზების მთლიანი რაოდენობა კმ-ზე მრავალჯერ გაიზარდა, რამაც გამოიწვია საცობები და, შესაბამისად, სამუშაო საათების დაკარგვა.
შესაძლოა ამის მიზეზი ფსიქოლოგიური ხასიათისაა იმ გაგებით, რომ ადამიანები მიდრეკილნი არიან ყიდულობენ სატრანსპორტო საშუალებებს მათი სოციალური სტატუსის გასაუმჯობესებლად, არასწორი აზროვნება, რაც იწვევს ძალიან უარყოფით სოციალურ ხარჯებს.
ცხადია, გზაზე კერძო სატრანსპორტო საშუალებების რაციონირება და რაოდენობის შეზღუდვა პოლიტიკის ცენტრალური ფოკუსირება უნდა იყოს მხოლოდ იმიტომ, რომ ეს სეგმენტი ყველაზე მეტ წვლილს ახდენს ჰაერის დაბინძურებაში და არ არსებობს აბსოლუტურად გამართლება საზოგადოებრივი სიკეთის თვალსაზრისით. მაგრამ ეს ნაბიჯი, სავარაუდოდ, უკიდურესად არაპოპულარული იქნება, ამიტომ პოლიტიკური ნების ნაკლებობა. საავტომობილო ინდუსტრიის ლობისაც არ სურდა ეს მოხდეს.
შეიძლება ითქვას, რომ ასეთი ნაბიჯი წარმოუდგენელია ისეთ მოქმედ დემოკრატიულ პოლიტიკაში, როგორიც ინდოეთია. მაგრამ ''მაღალი ავადობა და სიკვდილიანობა ჰაერის მძიმე დაბინძურების გამო, რა თქმა უნდა არ არის ''ხალხისთვის'', შესაბამისად არადემოკრატიული.
ირონია ის არის, რომ არ არსებობს მალსახმობები. რაც პირველ რიგში უნდა გაკეთდეს არის ჰაერის დაბინძურების ძირითადი წყაროების კონტროლი. ეს შეუძლებელი იქნებოდა ხალხის პოლიტიკური ნებისა და მხარდაჭერის გარეშე. როგორც ჩანს, ეს ისეთი ტაბუა, რომ არცერთს არ უჭერს მხარს.
"კანონმდებლობა სუსტია, მონიტორინგი სუსტია და აღსრულება სუსტიათქვა TSR სუბრამანის კომიტეტმა ინდოეთში არსებული გარემოსდაცვითი რეგულაციების განხილვისას. პოლიტიკურმა ოსტატებმა უნდა გაიღვიძონ და პასუხისმგებლობა აიღონ.ხალხისთვის'' და აქტიურად მუშაობენ ჰაერის დაბინძურებისა და საცობების ადამიანური და ეკონომიკური ტვირთის შესამცირებლად.
***
