ინდოეთში ხანდაზმულთა სოციალური ზრუნვის ძლიერი სისტემის წარმატებული ჩამოყალიბებისა და უზრუნველსაყოფად, მნიშვნელოვანი იქნება მრავალი ფაქტორი. პირველ რიგში, უნდა არსებობდეს სპეციალიზებული და უფასო სამედიცინო ჯანდაცვის სისტემა. მთავრობა მალე იწყებს უფასო ჯანდაცვის სქემას სახელწოდებით Ayushman Bharat, რათა მოემსახუროს 100 მილიონ ოჯახს, რომლებიც შერჩეულია შემოსავალზე დაფუძნებული აღწერის საფუძველზე. ეს პერსპექტიული ნაბიჯია და წარმატების შემთხვევაში ის მომგებიანი იქნება ხანდაზმული მოსახლეობისთვის, განსაკუთრებით სოფლად. მეორეც, კარგად გაწვრთნილი სოციალური მზრუნველობის პროვაიდერები (გარდა სამედიცინო პროფესიონალებისა) უნდა იყვნენ იმპერატიული, რათა შეძლონ სოციალური მზრუნველობის სერვისების ეფექტურად მიწოდება მოხუცებისთვის.
ინდოეთი მსოფლიოში ერთ-ერთი უდიდესი ქვეყანაა, საერთო მოსახლეობით 1.35 მილიარდი და ეს რიცხვი, სავარაუდოდ, 1.7 წლისთვის 2050 მილიარდს მიაღწევს. ინდოეთი 2024 წლისთვის ჩინეთს გადააჭარბებს და პლანეტის ყველაზე დასახლებული ქვეყანა გახდება.
სიცოცხლის ხანგრძლივობა დაბადებისას გაიზარდა 10 წელზე მეტით ბოლო ორი ათწლეულის განმავლობაში და ახლა დაახლოებით 65 წელია, ძირითადად, გაუმჯობესებული ჯანდაცვის სერვისების გამო, რამაც ხელი შეუწყო ახალშობილთა და ბავშვთა სიკვდილიანობის კონტროლს, სიცოცხლისათვის საშიში დაავადებების აღმოფხვრას და უკეთეს კვებას. ინდოეთში ზრდასრულთა უმეტესობას ახლა აქვს მინიმუმ 10 წელი სამსახურიდან გასვლის შემდეგ. ინდოეთის მოსახლეობის ასაკობრივი განაწილება აჩვენებს, რომ მთლიანი მოსახლეობის დაახლოებით 6% 65 წელზე მეტი ასაკისაა. ყოველი 1 ადამიანიდან 5, ანუ დაახლოებით 300 მილიონი ადამიანი 60 წლისთვის 2050 წელს გადაცილებული იქნება, ხოლო 80 წელს გადაცილებულთა რიცხვი შვიდჯერ გაიზრდება. ინდოეთის ხანდაზმული მოსახლეობის ეს უმსხვილესი მზარდი სეგმენტი ასევე ყველაზე დაუცველია ინვალიდობის, დაავადებების, დაავადებებისა და ფსიქიკური აშლილობის გამო.
სოციალური დაცვის სექტორი ქვეყნის ეკონომიკური ზრდის განუყოფელი ნაწილია. ეს სექტორი უზრუნველყოფს ფიზიკურ, ემოციურ და სოციალურ დახმარებას სპეციალიზებული სერვისების საშუალებით ბავშვებსა და მოზარდებს სპეციალური საჭიროებების მქონე და მოხუცებისთვის. ეს ადამიანები თავიანთი ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპზე იმყოფებიან, რისკის ქვეშ არიან ან აქვთ სპეციალური საჭიროებები ავადმყოფობის, ინვალიდობის, სიბერის ან სიღარიბის გამო. ისინი საჭიროებენ სამედიცინო მომსახურებას გაწვრთნილი სამედიცინო პროფესიონალების მიერ საავადმყოფოებში ან რეზიდენციაში. მათ სჭირდებათ ზრუნვა და მხარდაჭერა გაწვრთნილი აღმზრდელების მიერ, რათა დამოუკიდებელ ყოველდღიურ ცხოვრებას კონტროლით და ღირსეულად წარმართონ. სოციალური ზრუნვის სერვისების მიწოდება შესაძლებელია პირის საკუთარ სახლში, დღის ცენტრში ან მოვლის სახლში.
სოციალური ზრუნვის სექტორის მნიშვნელოვანი კომპონენტია ხანდაზმულთა ზრუნვა და მხარდაჭერა. ინდოეთში, სადაც ხანდაზმული მოსახლეობა იზრდება ძალიან მაღალი ტემპით 500%-ით, მნიშვნელოვანია გვესმოდეს, როგორ შეიძლება ამ მზარდ მოსახლეობას სათანადო სოციალური ზრუნვა მათი ცხოვრების ბოლო ათწლეულებში.
ხანდაზმულები აწყდებიან ასაკთან დაკავშირებულ დამატებით საჭიროებებსა და გამოწვევებს. მათ აქვთ ფიზიკური, სამედიცინო, სოციალური, ემოციური და სულიერი მოთხოვნილებები. რამდენადაც ისინი 75-80 წლისაა, მათ სჭირდებათ დახმარება და ზრუნვა ყოველდღიურ რუტინაში, რაც მათ ეხმარება დამოუკიდებელნი იყვნენ პატივისცემით და მიიღონ დახმარება ყოველდღიური ამოცანების შესრულებაში, რომელთა შესრულებაც რთული გახდა. მობილურობა ძალიან მნიშვნელოვანია მოხუცებისთვის და კარგი ტრანსპორტის რეჟიმი სასარგებლოა.
ხანდაზმულებს აქვთ უფრო მაღალი სამედიცინო მოთხოვნილებები, რომ დარჩეს ჯანსაღი და კომფორტული, მათ შორის სათანადო კვება და ჯანდაცვის სერვისების დროული მიწოდება. მათ ასევე აქვთ ინტელექტუალური და სოციალური მოთხოვნილებები, ამიტომ მათ სჭირდებათ კომუნიკაცია სხვებთან და შეასრულონ ისეთი დავალებები, რომლებიც სიამოვნებთ, წინააღმდეგ შემთხვევაში ისინი თავს იზოლირებულად და დაუცველად გრძნობენ. დეპრესია ძალიან ხშირია ხანდაზმულებში, რადგან მათ დაკარგეს კუთვნილების გრძნობა ცხოვრების დიდი ნაწილის დასრულების შემდეგ და შეიძლება განიცადონ დაკარგვის გრძნობა.
სოციალურ-ეკონომიკური და გენდერული უთანასწორობა ისეთ განვითარებად ქვეყანაში, როგორიც ინდოეთია, ხანდაზმულებს უფრო დაუცველს ხდის გარყვნილების, ძალადობისა და სოციალური გარიყულობის მიმართ. ინდოეთში ხანდაზმულთა მთავარი საზრუნავი არის ფინანსური შეზღუდვები მათი ჯანდაცვის ხარჯების დასაკმაყოფილებლად, რადგან მათი უმეტესი ნაწილი ჯიბიდან უნდა მართოს.
ამჟამინდელი საზოგადოებრივი ჯანდაცვის ინფრასტრუქტურა და სერვისები, მათ შორის გერიატრიული დახმარება, ძალიან შეზღუდულია. კარგი ჯანმრთელობა და წესიერი მოხუცი სახლები ძირითადად კონცენტრირებულია ქალაქებში, უგულებელყოფილია სოფლის მოსახლეობა, რომელიც მოსახლეობის თითქმის 67%-ს შეადგენს. სოფლად შეზღუდული მობილურობა, რთული რელიეფი და შეზღუდული ფინანსური შესაძლებლობები აფერხებს ხანდაზმულთა ჯანდაცვის ხელმისაწვდომობას.
კრიტიკული საკითხი, რომელსაც აწყდება ხანდაზმულთა უმრავლესობა ინდოეთში, არის ფინანსური დამოკიდებულება. ინდოეთის ტრადიციული ერთობლივი ოჯახური სისტემა, რომელიც იყო მთავარი თავშესაფარი ხანდაზმული ასაკის ადამიანებისთვის, იშლება სწრაფი ურბანიზაციისა და მოდერნიზაციის შედეგად, რაც იწვევს უფრო ბირთვულ ოჯახებს. განათლებამ და დასაქმებამ ბოლო ათწლეულების განმავლობაში შეცვალა ქვეყნის სოციალური სტრუქტურა.
საზოგადოებაში ეს ტენდენციები პირდაპირ გავლენას ახდენს მოხუცებზე. ისინი დაუცველები არიან ფიზიკური და ფსიქოლოგიური ძალადობის მიმართ, განიცდიან შფოთვასა და დეპრესიას და სჭირდებათ ფსიქიკური ჯანმრთელობის სერვისებზე წვდომა. ინდოეთში ხანდაზმულთა დემოგრაფიული, გენდერული და ეკონომიკური მახასიათებლების მნიშვნელოვანი განსხვავებაა. ინდოეთის კულტურული და ტრადიციული სისტემების დაშლა იწვევს უფრო ინდივიდუალისტურ საზოგადოებას, რომელიც ხელს უწყობს მოხუცების სოციალურ იზოლაციას და მათ უფრო დაუცველს ხდის.
ინდოეთში ხანდაზმულთა სოციალური ზრუნვის ძლიერი სისტემის წარმატებული ჩამოყალიბებისა და უზრუნველსაყოფად, მნიშვნელოვანი იქნება მრავალი ფაქტორი. პირველ რიგში, უნდა არსებობდეს სპეციალიზებული და უფასო სამედიცინო ჯანდაცვის სისტემა. მთავრობა მალე იწყებს უფასო ჯანდაცვის სქემას სახელწოდებით Ayushman Bharat, რათა მოემსახუროს 100 მილიონ ოჯახს, რომლებიც შერჩეულია შემოსავალზე დაფუძნებული აღწერის საფუძველზე. ეს პერსპექტიული ნაბიჯია და წარმატების შემთხვევაში ის მომგებიანი იქნება ხანდაზმული მოსახლეობისთვის, განსაკუთრებით სოფლად.
მეორეც, კარგად გაწვრთნილი სოციალური მზრუნველობის პროვაიდერები (გარდა სამედიცინო პროფესიონალებისა) უნდა იყვნენ იმპერატიული, რათა შეძლონ სოციალური მზრუნველობის სერვისების ეფექტურად მიწოდება მოხუცებისთვის. ეს შეიძლება იყოს ან საკუთარ სახლში ან სპეციალიზებულ მოვლის სახლებში ან ცენტრებში. ამჟამად ინდოეთს არ გააჩნია რაიმე ასეთი ინფრასტრუქტურა ან ადამიანური რესურსი. ინფრასტრუქტურის ჩამოყალიბების შემდეგ, ასევე მნიშვნელოვანია მკაცრი პოლიტიკის შემუშავება და სოციალური ზრუნვის პრაქტიკული ეთიკის მონიტორინგი.
***
 are going to be imperative to be able to efficiently deliver social care services to the elderly.){kind=link}