საერთო წინაპრებისა და სისხლის ხაზის, საერთო ენისა და ჩვევების და კულტურული კავშირების გათვალისწინებით, პაკისტანელები ვერ ახერხებენ ინდოეთისგან განცალკევებას და საკუთარი ცალკეული იდენტობის შექმნას, რომელსაც შეუძლია გააძლიეროს მათი ეროვნება. ასევე სიდჰუს მსგავსი ინდიელები, რომლებსაც უჭირთ პაკისტანის უცხოპლანეტელებად მიღება. ეს არის ის, რასაც აშკარად ეხმიანება ''შეიძლება მეტი ურთიერთობა პაკისტანელებთან''. შესაძლოა, სიდჰუ გლოვობდა დაყოფას და იმედოვნებდა, რომ ოდესმე ინდოეთი და პაკისტანი გაერთიანდებიან და დაუბრუნდებიან ერთ ერს, როგორც ყოველთვის იყო ათასწლეულების განმავლობაში.
''უფრო მეტად შეუძლია პაკისტანელებთან ურთიერთობა, ვიდრე ტამილნადუს ხალხთან'' განაცხადა ნავჯოტ სინგჰ სიდუ, ყოფილი კრიკეტერი და ამჟამად კაბინეტის მინისტრია ინდოეთში Მდგომარეობა Punjab ცოტა ხნის წინ მას შემდეგ, რაც მას თბილი დახვდნენ პაკისტანში პაკისტანის პრემიერ-მინისტრად იმრან ხანის ინაუგურაციის დროს, რომელსაც ის დაესწრო როგორც ხანის პირადი სტუმარი. მან ისაუბრა კასტის მსგავსებაზე, კვების ჩვევებში მსგავსებაზე და სალაპარაკო ენაზე, როგორც პაკისტანთან მის კავშირზე პასუხისმგებელ ფაქტორზე. შესაძლოა, ის გულისხმობდა მის ნათესაობას პენჯაბი ენაზე მოლაპარაკე ხალხისა და მათი კულტურის მიმართ საზღვრის მეორე მხარეს, მაგრამ მან, რა თქმა უნდა, გამოიწვია კამათი ინდოეთში იმის გამო, რომ გამოხატა უუნარობა თავის თანამემამულე ინდიელებთან ტამილ ნადუში.
თანამედროვე ერები ემყარება რელიგიას, რასას, ენას, ეთნიკურობას ან თუნდაც იდეოლოგიას. ეს არის ხალხის იგივეობა, რომელიც ჩვეულებრივ ქმნის ერს. ინდოეთი მრავალფეროვანი ქვეყანაა ყველა ამ განზომილებით. ისტორიის დიდი ნაწილისთვის ინდოეთი არც ერთი პოლიტიკური ერთეული არ იყო, მაგრამ ყოველთვის არსებობდა როგორც ერი, თუმცა სუბლიმინალური ფორმით ხალხის გულებსა და გონებაში. ისტორიულად, ინდოეთს არასოდეს განუსაზღვრა საკუთარი თავი ადამიანების ერთგვაროვნების თვალსაზრისით. ათეიზმიდან სანატანიზმამდე, ინდუიზმიც კი იყო მრავალი მრავალფეროვანი და წინააღმდეგობრივი რწმენის სისტემების კონგლომერაცია. არასოდეს არსებობდა ერთი რწმენის სისტემა, რომელსაც შეეძლო ხალხის გაერთიანება ერის სახით.
როგორც ჩანს, ინდოეთი არასოდეს ყოფილა ერთი კოდიფიცირებული სისტემის მორწმუნეების ქვეყანა. სამაგიეროდ, ინდიელები იყვნენ ჭეშმარიტების (არსებობის ბუნება) და განთავისუფლების მაძიებლები. ჭეშმარიტებისა და თავისუფლების ან სამსარასგან განთავისუფლების ძიებისას ხალხმა იპოვა ერთიანობა, რომელიც თავისუფლად აერთიანებდა მრავალფეროვან ხალხს. ალბათ, ეს არის უხილავი საერთო ძაფი, რომელიც აკავშირებდა ინდიელებს ათასწლეულების მანძილზე. შესაძლოა, ეს არის „მრავალფეროვნების პატივისცემის“ წყარო, ინდური ნაციონალიზმის საბოლოო წყარო. როგორც ჩანს, სიდჰუმ გამოტოვა ამის დაფასება, რისთვისაც მან უპირობოდ უნდა მოუხადო ბოდიში სამხრეთიდან მყოფ მოქალაქეებს.
პაკისტანური ნაციონალიზმი კი, თავის მხრივ, ემყარება რელიგიის „ერთგვაროვნებას“. პაკისტანის დამფუძნებლებს გაუჩნდათ იდეა, რომ ინდოეთის მუსლიმები ქმნიან ცალკე ერს და ისტორიული პროცესები იწვევს ინდოეთის დაყოფას. ამან საბოლოოდ დაყო ინდოელი მუსლიმები სამ ნაწილად, ინდოეთი კვლავ რჩება მუსლიმთა უდიდესი ნაწილის სახლში. რელიგიამ ვერ გააერთიანა პაკისტანელები და ბანგლადეში ჩამოყალიბდა 1971 წელს. პაკისტანის ნაციონალიზმი დღეს ანტი-ინდიანიზმის თვალსაზრისით არის განსაზღვრული. სხვა არაფერია, რომ პაკისტანელები ერთად შეაჩერონ, თუ არა ანტიინდიანიზმის უარყოფითი ემოცია.
საერთო წინაპრებისა და სისხლის ხაზის, საერთო ენისა და ჩვევების და კულტურული კავშირების გათვალისწინებით, პაკისტანელები ვერ ახერხებენ ინდოეთისგან განცალკევებას და საკუთარი ცალკეული იდენტობის შექმნას, რომელსაც შეუძლია გააძლიეროს მათი ეროვნება. ასევე სიდჰუს მსგავსი ინდიელები, რომლებსაც უჭირთ პაკისტანის უცხოპლანეტელებად მიღება. ეს არის ის, რასაც აშკარად ეხმიანება ''შეიძლება მეტი ურთიერთობა პაკისტანელებთან''. შესაძლოა, სიდჰუ გლოვობდა დაყოფას და იმედოვნებდა, რომ ოდესმე ინდოეთი და პაკისტანი გაერთიანდებიან და დაუბრუნდებიან ერთ ერს, როგორც ყოველთვის იყო ათასწლეულების განმავლობაში. ეს შესაძლებელია? რამდენიმე წლის წინ, მახსოვს, ეს კითხვა დავუსვი იმრან ხანს Chatham House-ში ერთ-ერთ შეხვედრაზე და მისი მყისიერი რეაქცია იყო: „ჩვენ ინდოეთთან ოთხი ომი ვიბრძოდით“. ასე რომ, მანამ, სანამ ნარატივები და ისტორიის აღქმა ორივე მხარეს არ გადაიყრება. Sidhu-ს შენიშვნა და ბოლივუდური ფილმები, როგორიცაა Bajrangi Bhaijaan, შეიძლება იყოს ხელშემწყობი ფაქტორები.
***
ავტორი: უმეშ პრასადი
ავტორი არის ლონდონის ეკონომიკის სკოლის კურსდამთავრებული და გაერთიანებული სამეფოს ყოფილი აკადემიკოსი.
ამ ვებგვერდზე გამოთქმული შეხედულებები და მოსაზრებები არის მხოლოდ ავტორ(ებ)ის და სხვა მონაწილე(ებ)ის, ასეთის არსებობის შემთხვევაში.
